25 jaar Interzorg: “Ik wil oprechte aandacht geven en mensen écht zien”
Dit jaar is het 25 jaar geleden dat negen zorglocaties in Noord- en Midden-Drenthe samen Interzorg Noord-Nederland vormden. Sindsdien zetten onze medewerkers zich iedere dag in om mensen te ondersteunen hun eigen leven voort te zetten. Ieder vanuit zijn of haar eigen expertise en persoonlijke drijfveren. Wat beweegt ze en hoe ervaren zij Interzorg? Iedere 25e van de maand spreken we een collega, die de ontwikkelingen van Interzorg van dichtbij meemaakte. Vrijwilligerscoach Carla Gorter: “Als medewerker krijg je de ruimte om jezelf te zijn en van daaruit echt iets te kunnen betekenen voor cliënten.”
Waarom ben je bij Interzorg gaan werken?
“Van meet af aan heb ik altijd gewerkt vanuit de gedachte: ‘hoe zou ik behandeld willen worden als ik hier woonde’. Ik wil oprechte aandacht geven en mensen echt zien. Ik volgde de opleiding MDGO-AB en startte als leerling bij Interzorg Anholt. Daarna kon ik hier als activiteitenbegeleider aan de slag. Ik kon echt de diepte in gaan met cliënten, en de saamhorigheid met de collega’s was geweldig. Maar als mens heb ik altijd de behoefte me te blijven ontwikkelen. Ik groeide door en runde samen met mijn collega’s de afdeling Recreatie & Ontspanning voor alle locaties van Interzorg; dit werd later het Uitbureau. Het was een fantastische tijd. Totdat ik werd gevraagd om als vrijwilligerscoach te starten voor twee locaties: Anholt en Nieuw Graswijk. Omdat dit voor mij een nieuw vakgebied was, vond ik het een spannende stap. Tegelijkertijd lag daar wel mijn hart. Het eerste jaar vond ik dan ook pittig. Maar ik verdiepte me, kreeg steeds meer feeling met het vak en dacht mee over de invulling van het vrijwilligersbeleid. Ik zag ook waar de knelpunten lagen en ontdekte dat ik in mijn eentje nooit 100 vrijwilligers per locatie voldoende aandacht kon geven. Daarom heb ik voorgesteld om op iedere afdeling te gaan werken met een contactpersoon voor de vrijwilligers. Zij zijn daar het eerste aanspreekpunt, en mijn rechtstreekste lijntje. Dit bleek fantastisch te werken. Het vrijwilligerswerk werd veel breder gedragen en vrijwilligers voelden zich meer gehoord en gezien. Ook groeide het aantal vrijwilligers. Dit zijn we nu aan het uitrollen naar de andere locaties; het maakt onderdeel uit van het Interzorg brede beleid.
Omdat ik een stabiele baan had binnen Interzorg, kwam er ook ruimte voor andere dingen. Zo startte ik mijn eigen coaching praktijk en begon ik met fotografie. Inmiddels ben ik al enkele jaren fotograaf voor de theatertour ‘The Story Of..’ van Charly Luske en doe ik veel theaterfotografie – het is een lang verhaal – én ben ik huisfotograaf bij Interzorg. De flexibiliteit die Interzorg biedt, vind ik een groot pluspunt. Je krijgt echt de ruimte en ik vind die afwisseling ontzettend leuk. Helaas heb ik Nieuw Graswijk inmiddels moeten laten gaan, omdat ik nu ook als vrijwilligerscoach ben gevraagd voor De Slingeborgh vanwege de aanstaande nieuwbouw. Daar heb ik wel een beetje buikpijn van gehad, maar tegelijkertijd had ik weer zin in een nieuwe stap. Ik denk dat ik door de jaren heen echt ben geland in mezelf.”
Over Carla
| Naam: | Carla Gorter |
|---|---|
| Functie: | Vrijwilligerscoach |
| Leeftijd: | 49 jaar |
| In dienst sinds: | 1993 |
| Mijn collega’s omschrijven mij als: | positief en enthousiast, een kartrekker. Maar ik kan ook best perfectionistisch zijn. |
Hoe zie jij Interzorg?
“Ik zie vooral de ontwikkelingen, kansen en mogelijkheden die Interzorg aangrijpt. We zijn een vernieuwende organisatie. Als medewerker krijg je de ruimte om je te ontwikkelen, om van daaruit echt iets te kunnen betekenen voor cliënten. Tegelijkertijd vraag ik me door de huidige ontwikkelingen in de zorg af hoe we de zorg rond krijgen. Kunnen we cliënten blijven bieden waar ze recht op hebben en wat ze verdienen?”
Wat is jou het meest bijgebleven?
“We hadden eens een vrijwilliger met de beste bedoelingen, maar hij ging een beetje buiten zijn boekje. Dat we hem moesten laten gaan vond ik heel moeilijk, omdat ik beide kanten van de medaille zag. Ik heb mijn best gedaan om alles zo goed mogelijk af te ronden met hem. Toen hij wegging zette hij zijn grote handen op mijn schouders en zei ‘je bent een top wijf’. Dat ontroerde me. Ik moest doen wat goed was voor Interzorg, maar wilde hem ook niet met een ellendig gevoel laten gaan. Uit zijn reactie bleek dat dat was gelukt. Ik vond het zo’n bijzonder moment. Het getuigt maar weer hoe belangrijk het is om iedereen vooral als mens te zien, met alles wat daarbij hoort.”
Waarin is Interzorg het meest gegroeid?
“Ik vind het Servicecentrum in Assen echt een visitekaartje: het is innovatief en duurzaam in alle opzichten. De nieuwbouw van Interzorg De Slinge wordt dat ook. Verder is het vrijwilligersbeleid enorm gegroeid, waarbij het de kunst is de juiste vrijwilliger op de juiste plek te zetten.”
Waar zie je kansen voor de toekomst?
“In het blijven waarderen van mensen. Zet medewerkers en vrijwilligers in hun kracht en kijk vooral naar hun talenten. Als mensen vanuit hun hart kunnen werken ontstaat er passie en gedrevenheid, en daar varen cliënten wel bij. En dat is toch waar we het voor doen! Daarnaast is het belangrijk met elkaar een positieve mindset te houden. Samen de schouders eronder zetten en kijken hoe het wél kan, geeft energie.”
Wat is jouw persoonlijke toekomstdroom?
“Dat we het vrijwilligerswerk binnen Interzorg nog beter op de kaart kunnen zetten. Dat we de passie en gedrevenheid op de werkvloer blijven zien en onderweg een beetje lol hebben met elkaar. Het allerbelangrijkste vind ik dat je ’s avonds met een voldaan gevoel naar huis gaat. Dat je weet en voelt dat je mooie dingen hebt gedaan voor cliënten, samen met je collega’s. Saamhorigheid, dat is waar het om draait.”