“Het is mij veel waard weer normaal te kunnen lopen”

“Vanochtend ben ik naar fysiotherapie geweest”, vertelt Gerrit Jan. “Daar ga ik zelf naartoe, in Hendrik Kok hier in Rolde. Twee keer in de week een half uur.”  Hij zit thuis in zijn stoel bij de haard en oogt alsof er niets aan de hand is. Maar wanneer hij gaat staan en een paar meter loopt, is te zien dat hem dat moeite kost.

Het was in de zomer van 2022: Gerrit Jan en zijn vrouw waren op vakantie in Frankrijk. Een grote passie van hen beiden: rondtrekken met de caravan. Tot hij op een nacht wordt getroffen door een herseninfarct en de linkerzijde van zijn lichaam uitvalt. Na weken in een Frans ziekenhuis was het vertrouwd genoeg om hem weer naar Nederland te vervoeren. Nog niet naar huis in Rolde maar naar Interzorg Anholt in Assen. “Daar ben ik begonnen met werken aan mijn revalidatie. Een maand lang, heel intensief”, kijkt Gerrit Jan terug. “Ik kreeg fysiotherapie van de fysiotherapeuten van INNBalanZ. We begonnen echt bij het begin, want het enige dat ik nét kon was op het bed zitten. Opnieuw leren lopen, dat was het doel. Dat ging die maand heel voortvarend.” Samen werkten ze stap voor stap naar het doel toe: van aarzelende stapjes zetten achter de rollator tot kunnen lopen met de stok. 

Zich volop inzetten voor zijn revalidatie doet hij nog steeds, ruim twee jaar later. Want na thuiskomst werd de fysiotherapie gewoon voortgezet. “Toen kwam Simone hier”, legt Gerrit Jan uit. “Om allerlei oefeningen te doen.” 
Het zou mooi zijn geweest wanneer het verhaal hier ophield. Maar het leven verloopt vaak langs andere wegen. Zo ook voor Gerrit Jan: “Net toen ik wat stabieler op de benen kwam te staan, potverdorie, gleed ik ’s ochtends onderuit tijdens het aankleden. Heup gebroken! Ik wist direct dat het mis was. De brandweer moest mij naar beneden tillen.” Terwijl hij in het ziekenhuis op de operatietafel lag, werd thuis alles in gereedheid gebracht zodat hij weer thuis kon wonen. “Toen konden Simone en ik weer van voren af aan beginnen”, verzucht de inmiddels weer lachende Gerrit Jan. Weer gingen ze samen aan de slag: uit bed proberen te komen, met twee krukken lopen, naar buiten, een eindje door de straat op en neer… “Zo hebben we het opgebouwd.”

“Of Simone streng is?” Een glimlach verschijnt op zijn gezicht: “We zijn continu bezig, die 30 minuten worden goed benut. En jazeker, ik vind het vrij intensief. Na de fysiotherapie zeg ik altijd thuis: ik moet eerst even zitten. Maar: het gaat vooruit! Soms heel verrassend.” Gerrit Jan demonstreert het even, hij richt zich op vanuit de stoel en legt een aantal meters af zonder stok. Trots. Of het nu klaar is? Nee, zeker niet. “Nu werken we eraan dat ik meer balans krijg, want die is nog wat zoek. Zodat ik ook weer grotere stappen kan zetten, want je zag het wel, ik maak kleine stapjes hè? Maar dat is nog niet makkelijk hoor…” Of hij ooit had gedacht dit te kunnen, zelfstandig zo’n stuk lopen? “In het begin niet nee, zeker niet. Toen dacht ik ‘dit is hopeloos’. Je hele leven verandert: je hebt een prachtig leven en dan opeens dit.”  

Doelgericht naar de volgende stap toewerken, typeert de werkwijze van INNBalanZ, merkt Gerrit Jan: “Steeds spreken Simone en ik samen af: waar zullen we naartoe werken? Daar bedenkt zij dan een plan voor, nu dus krachttraining om meer kracht te krijgen aan de linkerzijde en zo een stabielere balans krijgen. Want ik had na die heupbreuk zó’n angst ontwikkeld om weer te gaan vallen. Daar helpt Simone mij ook bij.”
Dat Gerrit Jan bij zijn vrouw thuis kan wonen is heel belangrijk voor hen beide. Met wat hulpmiddelen in de woning is dat ook prima te doen. “ In Anholt werd gecheckt of ik me thuis wel zou redden, dat werd zorgvuldig doorgesproken.” 

“Mijn einddoel is dat ik zo normaal mogelijk kan lopen en dan liefst zonder stok. Kijk, ik hoef niet hard te kunnen lopen, een haas vang ik niet meer, dat weet ik ook wel. Maar toen ik nog gezond was, gingen mijn vrouw en ik wel drie, vier keer in de week een lange wandeling maken verderop in het bos.” Hij is even stil en kijkt naar buiten. “Het maximale nu is een klein eindje met de stok. Het zal niet meer worden zoals het was, maar die richting wil ik wel opwerken. Het is mij heel veel waard om weer normaal te kunnen lopen.”

Gerrit Jan heeft in al die tijd geen andere fysiotherapeut dan Simone gehad. En daar is hij erg tevreden mee. Want behalve een doortastende professional is ze ook een prettig mens: “Zonder meer. Ze is altijd op tijd en goed gehumeurd. Ze complimenteert me dat ik elke ochtend trouw mijn oefeningen doe. Of ik wel eens geen zin heb? Och nee… Ik doe dat gewoon, want ik merk dat ik me er beter door voel en dat ik vooruitgang boek.”