Wies met mekaor in bijzondere tijden: “Zo zijn we toch even zo dichtbij mogelijk”
Familie is voor Max Tuapattinaja – cliënt van Interzorg De Slingeborgh – één van de belangrijkste dingen in zijn leven. Je zou verwachten dat de aangescherpte coronamaatregelen hem diep treffen, zeker ook omdat communiceren voor hem een extra grote opgave is. Maar met de hulp van zijn kinderen, kleinkinderen en de medewerkers slaat hij zich er kranig doorheen. "Het gaat echt goed met hem."
“Zo zijn we toch even zo dichtbij mogelijk”
Hij is nog relatief jong: bijna twee jaar geleden kwam Max Tuapattinaja (65) wonen in Interzorg De Slingeborgh in Assen. Voor hem is het dé plek, vertelt zijn zoon Arlando. "In de eerste plaats omdat hij zorg nodig heeft – als gevolg van een hersenbloeding is hij halfzijdig verlamd geraakt en is hij een deel van zijn spraak kwijt."
Maar misschien nog wel net zo belangrijk voor Max is de afdeling waar hij zijn appartement betrok: Bunga Tjengke, de Molukse afdeling van De Slingeborgh. "Daar voelt hij zich heel erg thuis", merkt Arlando. "Daar spreken de bewoners en een deel van het personeel Maleis, de moedertaal van mijn vader. Dat is voor hem... Lees het artikel om het hele verhaal van Max Tuapattinaja te lezen over hoe hij omgaat met corona en hoe Interzorg hem hierbij ondersteunt.